Leren
Kinderen en volwassenen met dit syndroom kunnen meer hinder ondervinden bij het (aan)leren van grove en fijn motorische vaardigheden dan andere kinderen van dezelfde leeftijd.
Kinderen lijken soms lui en koppig maar vaak schuilt achter dit gedrag frustratie over het niet kunnen uitvoeren van een bepaalde taak. Taken en opdrachten moeten vaak meerdere keren herhaald worden voordat kinderen begrijpen wat er van ze verwacht wordt en hoe ze het moeten uitvoeren.
Er is vaak een kloof tussen verbaal (spreken) en performaal (uitvoeren). Verbaal zijn mensen met dit syndroom sterk ontwikkeld. Ze kunnen zich goed uitdrukken maar gebruiken soms ook woorden die niet bij hun leeftijd passen. Performaal zijn ze een stuk minder sterk ontwikkeld. Dit kan ervoor zorgen dat kinderen maar ook volwassenen snel overschat en daardoor overvraagd worden.
Het volgen van regulier onderwijs vergt veel van deze kinderen. Extra hulp en ondersteuning is vaak nodig. Indien dit niet haalbaar blijkt gaan kinderen naar speciaal onderwijs waar meer aandacht is voor de problematiek waar het kind mee te maken heeft.
Het testen van de cognitie bij kinderen is erg lastig vanwege de bijkomende problematiek (zoals ADHD en vermoeidheid). Ze kunnen dan moeilijk hun aandacht bij de taken hebben of houden. Als ze getest worden dan zitten de meeste kinderen rond een IQ van 80 met uitschieters naar boven en beneden. Qua sociaal emotioneel niveau zijn ze vaak een stuk jonger dan hun leeftijd doet vermoeden.
Ook als kinderen de volwassenheid bereiken zullen ze op een of andere manier ondersteund moeten blijven worden in hun dagelijkse leven. Een aantal (jong)volwassenen woont nog bij hun ouders, een klein aantal woont begeleid of zelfstandig met ambulante ondersteuning. Ook zijn er volwassenen die zelfstandig wonen en/of een gezin hebben.